του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ

Την τελευταία περίοδο, ως ελληνικός λαός και ΣΥΡΙΖΑ, βιώνουμε καταιγιστικές εξελίξεις, δυστυχώς σε αρνητική κατεύθυνση, αντί της «θετικής» που προσδοκούσαμε με βάση τα αποτελέσματα των εκλογών της 25^ης Γενάρη και του δημοψηφίσματος της 5^ης Ιουλίου ’15. Η υπογραφή μιας επαχθούς συμφωνίας, προϊόν πιέσεων και εκβιασμών των «θεσμών» (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ) και η προοπτική υπογραφής στο εγγύς μέλλον ενός νέου Μνημονίου χειρότερου από τα προηγούμενα, δεν προοιωνίζει κανένα καλό για τη χώρα και τον ελληνικό λαό. Το στοιχειώδες για την κυβέρνηση και ειδικά το ΣΥΡΙΖΑ, είναι να βγάλει τα αναγκαία συμπεράσματα της αποτυχημένης συμφωνίας, ώστε να κινηθεί στο άμεσο μέλλον με μεγαλύτερη «σοφία» και στόχο την αποτροπή των επώδυνων δεσμεύσεων και διόρθωση (ανατροπή) τους στο συντομότερο δυνατόν.

Η ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ

Η επώδυνη συμφωνία που αναγκάστηκε να υπογράψει η ελληνική κυβέρνηση δεν ήταν μόνο προϊόν της σκληρής και εχθρικής στάσης των «θεσμών», απέναντι στην Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, ούτε επίσης των υποκειμενικών αδυναμιών της διαπραγματευτικής ομάδας και του λεγόμενου «οικονομικού επιτελείου». Η αποτυχία οφείλεται κυρίως στη λαθεμένη στρατηγική διαπραγμάτευσης, προϊόν ψευδαισθήσεων και ιδεοληψιών της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, για τον χαρακτήρα των κυρίαρχων σχέσεων της ευρωζώνης (σχέσεις ισχύος, ανταγωνισμού και ταξικών επιλογών). Η κούφια φιλολογία περί «πανευρωπαϊκής ρύθμισης χρέους», περί «Ευρώπης της αλληλεγγύης και της δημοκρατίας», περί «κοινού μετώπου των χωρών του Νότου», περί «αποφυγής μονομερών ενεργειών», περί «σκληρών διαπραγματεύσεων» στα λόγια, κά, κατακρημνίστηκαν στα παγωμένα νερά των ωμών εκβιασμών, της αλαζονείας, των τοκογλυφικών συμφερόντων και της απύθμενης υποκρισίας των «θεσμών» και υπερεθνικών ελίτ.

Ωστόσο η «άνευ όρων παράδοση» μπορούσε να αποφευχθεί αν χρησιμοποιούσαμε όλους του μοχλούς πίεσης και ειδικότερα το όπλο της «αθέτησης πληρωμής» τόκων και χρεολυσίων ή τουλάχιστον την αναστολή πληρωμής τους (moratorium) για μερικά χρόνια, προκειμένου να χαλαρώσει η θηλιά στον ελληνικό λαό, να γίνει επανεκκίνηση της οικονομίας και μετέπειτα με διαπραγμάτευση να καταστεί το χρέος βιώσιμο (εξοφλήσιμο). Δυστυχώς αυτή η επιλογή, που προτεινόταν επίμονα από το «Αριστερό Ρεύμα» και πολλούς αναλυτές, εντός και εκτός της χώρας τα τελευταία χρόνια, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αρνούνταν σταθερά να υιοθετήσει, γιατί δεν ήθελε στην ουσία να βρεθεί μπροστά στο δίλημμα «ευρώ ή δραχμή», ή ορθότερα «παραμονή ή αποδέσμευση» από την ευρωζώνη. Στην πράξη ακολούθησε το δόγμα «πάση θυσία» εντός της ευρωζώνης, παρ’ ότι η επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν προσπάθεια για λύση εντός της ευρωζώνης, αλλά χωρίς να φθάσουμε να θυσιάσουμε τον ελληνικό λαό χάριν της ευρωζώνης (συνοπτικότερη διατύπωση της συνεδριακής απόφασης του ΣΥΡΙΖΑ «καμιά θυσία για το ευρώ»).!

Στα πλαίσια ακριβώς αυτής της αντίληψης, ότι δηλαδή ήταν εφικτή μια αριστερή πολιτική για το χρέος και την προοδευτική έξοδο από την κρίση εντός της ευρωζώνης, η ηγετική ομάδα αρνήθηκε επίμονα να δεχτεί οποιαδήποτε ιδέα προετοιμασίας (το λεγόμενο Plan B), σε περίπτωση που οι «θεσμοί» απέρριπταν τις ελληνικές αξιώσεις, όπως και έγινε. Πρόκειται για μια «στρατηγική» με έντονα τα στοιχεία της «βαρείας αμέλειας» που θα έχει οδυνηρές συνέπειες στον ελληνικό λαό αν η συμφωνία εφαρμοστεί. Εκ των υστέρων η ηγετική ομάδα προσπαθεί να συγκαλύψει τις ευθύνες της προβάλλοντας ως δικαιολογία ότι «κάναμε λάθος εκτίμηση», είτε ότι εκείνοι που υποστήριζαν τη λύση της εξόδου δεν την είχαν επεξεργαστεί δεόντως.! Εδώ ισχύει το γνωστό ότι «εκεί που μας χρωστάγανε, θέλουν τώρα να μας πάρουν και το βόδι».!

ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Μπροστά στην ριζική στροφή της επίσημης πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, μεγάλο μέρος των βουλευτών, κεντρικών στελεχών και μελών του κόμματος, εκφράζουν την αντίθεση τους, που εκφράστηκε ιδιαίτερα έντονα με την επιστολή αποδοκιμασίας 109 μελών της ΚΕ σε σύνολο 201. Με φόντο την υπογραφή ενός νέου Μνημονίου εντός του Αυγούστου, η αντίθεση αυτή θα ενταθεί. Είναι εύλογη η ανησυχία απλών μελών και φίλων για τη συνοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Η πρόσφατη σύνοδος της ΚΕ (30.7.15), έδωσε όλο το φάσμα των απόψεων και προβληματισμών για το μέλλον του και το μέλλον της κυβέρνησης. Απ’ όλες τις πλευρές καταγράφηκαν ανησυχίες για την ενότητα των γραμμών του με διαφορετικά σκεπτικά. Ωστόσο το κρίσιμο ερώτημα είναι στη βάση ποιάς πολιτικής γραμμής, ποιάς «συγκολλητικής ουσίας» μπορεί να διασφαλιστεί η ενότητα του; Η απάντηση είναι πιστεύουμε προφανής. Στη βάση των αντιμνημονιακών επιλογών και αριστερών προγραμματικών θέσεων. Η συνοχή δεν μπορεί να εξασφαλιστεί ούτε με «ευχές», αλλά ούτε και με «κατάρες». Ακόμα και αν προσωρινά αποτραπεί η διάρρηξη των γραμμών του, δεν εξασφαλίζεται η συνοχή του στο μέλλον. Το παράδειγμα του ΠΑΣΟΚ, το οποίο στις εκλογές 2009 πήρε 42% και 165 έδρες, σε πέντε χρόνια φυλλορόησε με αποτέλεσμα σήμερα αν γίνουν εκλογές μετά βίας θα εξασφαλίσει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση,. Η εξέλιξη του ΠΑΣΟΚ αποτελεί τον καθρέπτη του μέλλοντος του ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα σε συντομότερο διάστημα, διότι οι μνημονιακές πολιτικές θα εντείνουν την ύφεση και δεν ανέχονται αριστερές ευαισθησίες, πολύ περισσότερο που η σκληρή εποπτεία της «τερατο-τρόϊκα» (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ-ESM) δεν αφήνει περιθώρια αριστερών μέτρων.

Θα ρωτήσει κάποιος: Και η πρόσφατη συμφωνία που υπέγραψε με τους «θεσμούς», τι γίνεται; Μπορούμε να απεγκλωβιστούμε; Ασφαλώς και μπορούμε πριν μάλιστα υπογραφεί το νέο Μνημόνιο. Όμως χρειάζεται πολιτική βούληση και έγκαιρος σχεδιασμός των επόμενων βημάτων. Πρώτον, αναστολή πληρωμής των τοκοχρεολυσίων με επίκληση της αρχής «κατάσταση ανάγκης» (state of necessity) του ΟΗΕ. Δεύτερον, προετοιμασία για έξοδο από την ευρωζώνη με εκτύπωση νέου χαρτονομίσματος. Τρίτον δημόσιος και κοινωνικός έλεγχος των τραπεζών και Τράπεζας Ελλάδος.Τέταρτον, άμεσα μέτρα επανεκκίνησης της οικονομίας και αύξηση της απασχόλησης με παροχή ρευστότητας από τις τράπεζες και εκτεταμένες δημόσιες επενδύσεις. Πέμπτον, κατάργηση της λιτότητας και τόνωση της λαϊκής κατανάλωσης, αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων της ισότιμης οικονομικής συνεργασίας με όλες τις χώρες κά. Η συγκεκριμένη δέσμη μέτρων, ανοίγει νέους ορίζοντες και αισιόδοξες προοπτικές για γρήγορη ανάπτυξη και προοδευτική έξοδο της οικονομίας από την κρίση.

Από την άλλη το συγκεκριμένο πλαίσιο μπορεί να εμπνεύσει αγωνιστικά τον ελληνικό λαό και τη νεολαία και το κίνημα αλληλεγγύης των ευρωπαϊκών λαών. Να ενισχύσει τη συμπαράταξη ευρύτερων κοινωνικών δυνάμεων στην εφαρμογή του. Να διευκολύνει τη συσπείρωση αριστερών, ριζοσπαστικών και προοδευτικών κινημάτων και την ενίσχυση του μετώπου αντίστασης στις επιθέσεις εγχώριων και υπερεθνικών εκπροσώπων του χρηματιστικού κεφαλαίου. Τέλος εκτός από την τιμή της Αριστεράς, θα κρατήσει ζωντανά τα οράματα της, τιμώντας τις θυσίες χιλιάδων αγωνιστών που με τις ιδέες και αγώνες τους, αποτελούν πηγή έμπνευσης της νέας γενιάς για ένα καλύτερο και ελπιδοφόρο μέλλον.