ΚΥΠΡΟΣ, ΕΥΡΩΖΩΝΗ, ΑΡΙΣΤΕΡΑ

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ*

Η κρίση στην Κύπρο ήταν μια άτακτη τραπεζική χρεοκοπία, ενώ με τις αποφάσεις που πάρθηκαν και την εφαρμογή Μνημονίου, εφαρμόζεται η «συνταγή» της ελεγχόμενης χρεοκοπίας με δραματικές συνέπειες για τον κυπριακό λαό. Για μια ακόμα φορά αναδείχτηκε το αποκρουστικό πρόσωπο της ΟΝΕ και της ευρωζώνης. Η αναζήτηση λύσης με όριο την «πάση θυσία» παραμονή στην ευρωζώνη αποδεικνύεται καταστρεπτική για Κύπρο και Ελλάδα. Τα αποτελέσματα της πολιτικής της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ στην Ελλάδα και αντίστοιχα της κυβέρνησης Αναστασιάδη στην Κύπρο, οδηγούν στη δήμευση των λαϊκών εισοδημάτων και της δημόσιας περιουσίας, σε φτωχοποίηση του λαού και παραγωγική παρακμή, καθώς και σε κατάργηση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.

Η ευρωζώνη δεν είναι βιώσιμη

Με δραματικό τρόπο επιβεβαιώθηκε ότι οι διαβουλεύσεις και διαπραγματεύσεις στην ευρωζώνη, γίνονται στη βάση την ισχύ και τη δύναμη των διαπραγματευτικών όπλων και όχι με φραστικές απειλές και «τσαμπουκάδες» χωρίς ανάλογους μοχλούς πίεσης. Η απουσία εναλλακτικού σχεδίου και το έλλειμμα πολιτικής βούλησης της κυβέρνησης Αναστασιάδη οδήγησε σε άτακτη υποχώρηση. Το ΑΚΕΛ παρά τις καλές του προθέσεις έχει σοβαρές ευθύνες γιατί στη διάρκεια της διακυβέρνησης του εγκατέλειψε το αριστερό του πρόγραμμα σήμερα κινούμενο στα όρια της ευρωζώνης. Μια παρόμοια εμπειρία στην Ιταλία επί κυβέρνησης Ντα Λέμα είχε ως αποτέλεσμα η ιταλική αριστερά σήμερα να αγωνίζεται για κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Έχει πλέον αποκαλυφθεί ότι η αρχιτεκτονική της ευρωζώνης παράγει πλεονάσματα στους ισχυρές χώρες (κυρίως τη Γερμανίας) και ελλείμματα για τις χώρες της περιφέρειας όπως την Ελλάδα. Ο νόμος της ανισόμετρης ανάπτυξης διευρύνει το χάσμα ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας των οικονομιών. Οι πολιτικές λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης διαιωνίζουν το φαύλο κύκλο ύφεσης, ανεργίας, μείωσης εθνικού εισοδήματος, αποδόμησης κοινωνικού κράτους και εργασιακών σχέσεων, δημιουργίας ελλειμμάτων και χρέους. Η Ελλάδα με το σκληρό ευρώ διευκολύνει τις εισαγωγές και μειώνει εξαγωγές, επιταχύνει την παραγωγική αποδιάρθρωση, δεν δίνει προοπτική στη νέα γενιά. Ακόμα και η Γαλλία ομολογεί ότι το σκληρό ευρώ πλήττει την ανταγωνιστικότητα των γαλλικών προϊόντων. Καμιά χώρα δεν θέλει πλέον να μπει στην ευρωζώνη ούτε και στην ΕΕ.

Εθνικό κράτος και ευρωζώνη

Η δημιουργία της ΕΕ και παραπέρα της ευρωζώνης ερμηνεύεται από ορισμένους ως αναπότρεπτη αναγκαιότητα. Αυτή είναι η ιδεολογία των ισχυρών χωρών, των πολυεθνικών εταιριών και του χρηματιστικού κεφαλαίου δεν έχει καμιά σχέση με την Ευρώπη των λαών και των εργαζόμενων. Η εκχώρηση μέρους της εθνικής κυριαρχίας γίνεται με ανισότιμους όρους σε όφελος των ισχυρών. Οι άρχουσες ελίτ των αδύνατων χωρών πληρώνουν «λίτρα προστασίας» στους επικυρίαρχους σε βάρος των λαών και των εργαζόμενων. Η υπερεθνική συγκρότηση δεν έχει ομοσπονδιακό χαρακτήρα (σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο), δεν διασφαλίζει την ανακατανομή πόρων από τις αναπτυγμένες στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες και περιοχές, δεν υφίσταται κεντρική τράπεζα δανεισμού «τελευταίας καταφυγής», ούτε ενιαία ρύθμιση και διασφάλιση θεμελιωδών κοινωνικών δικαιωμάτων. Η ευρωζώνη δεν βαδίζει ούτε στα αχνάρια μιας υπερεθνικής ένωσης κρατών τύπου «Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής» χωρίς κι αυτό να είναι το ιδανικό μοντέλο συνένωσης χωρών.

Οι θεμελιώδεις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ ασύμβατες με ευρωζώνη

Θεμελιώδης προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ που σηματοδοτούν την αριστερή εναλλακτική πρόταση (ακύρωση του Μνημονίου, καταγγελία δανειακών συμβάσεων, διαγραφή χρέους, εθνικοποίηση τραπεζών, έλεγχος ροής κεφαλαίων, επιστροφή ΔΕΚΟ στο δημόσιο, ριζοσπαστική φορολογική μεταρρύθμιση, κοινωνικό κράτος, πολυδιάστατη και ανεξάρτητη πολιτική διεθνών σχέσεων κά), υπερβαίνουν τα όρια της ευρωζώνης και τους «πυλώνες» της ΟΝΕ (Σύμφωνο Σταθερότητας, ΕΚΤ, σύμφωνο για το Ευρώ+, δημοσιονομικό σύμφωνο, εξάμηνα συντονισμού κά). Η υπέρβαση του πλαισίου δεν είναι θέμα «αγριάδας» και «υψωμένης γροθιάς» (ελάχιστο ρόλο παίζουν) αλλά η ύπαρξη ευνοϊκού συσχετισμού δυνάμεων. Αν δεν υπάρχουν, η επιμονή στην αμφισβήτηση συνεπάγεται άνοιγμα της πόρτα εξόδου ή εκδίωξη χωρίς …..«γαλάτια ευγένεια». Σε ανάλογο αποτέλεσμα οδηγεί και η ιδέα «διαπραγμάτευσης του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο». Τα τελευταία χρόνια δεκάδες συνεδριάσεις του eurogroup ήταν αφιερωμένες στο θέμα του χρέους. Ποιοι θα είναι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων; Άλλοι «ουδέτεροι» διαπραγματευτές, ή μήπως «αριστερές κυβερνήσεις» όταν θα πάρουν τα αριστερά κόμματα θα πάρουν την εξουσία σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης; Εκτός κι αν εννοούμε ότι το «οικονομικό επιτελείο» του ΣΥΡΙΖΑ θα πείσει τους εκπροσώπους του χρηματιστικού κεφαλαίου για το «δίκαιο» και το «λογικό» της ρύθμισης του χρέους σε όφελος των λαών και των εργαζόμενων…!

Ταυτόχρονη ανατροπή σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης;

Πολλές «ταξικές» αναλύσεις και δηλώσεις στελεχών της ευρωπαϊκής αριστεράς γίνονται, για το ρεαλιστικότερο της προσπάθειας ανατροπής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών ταυτόχρονα σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης και η επαναθεμελίωση της με όρους λαών και εργαζόμενων. Ωστόσο η ζωή κατ’ επανάληψη έχει δείξει και σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ότι δεν υπάρχει σύμμετρη αλλά αντίθετα ασύμμετρη ανάπτυξη του αριστερού κινήματος σε κάθε χώρα, άρα είναι τουλάχιστον ουτοπικό να περιμένεις να ανέβουν αριστερές κυβερνήσεις σε όλες τις χώρες «την ίδια ώρα».! Αν υπήρχε ευρωκοινοβούλιο με αποφασιστικές αρμοδιότητες θα είχε βάση ο ισχυρισμός ….αλλά ως γνωστόν δεν υφίσταται τέτοια διάσταση.! Κατά συνέπεια δύο είναι τα πιθανά σενάρια μιας αριστερής κυβέρνησης. Ή να προχωρήσει ή να περιμένει τους άλλους …..κάνοντας βήμα σημειωτόν με το «όπλο παρά πόδα» παραμένοντας στα όρια ανοχής της ευρωζώνης (στην πράξη αυτό έκανε το ΑΚΕΛ). Ο ΣΥΡΙΖΑ τι θα κάνει αν ο λαός του εμπιστευτεί τη διακυβέρνηση; Έμμεσα υπονοείται ότι θα προχωρήσει στην εφαρμογή του προγράμματος του κι αυτό θεωρώ ότι πρέπει να κάνει με αποφασιστικότητα, ευελιξία, σύνεση, διορατικότητα, κά, δηλαδή με άριστο συνδυασμό στρατηγικής και τακτικής. Εδώ προκύπτει η αναγκαιότητα αντίστοιχης προετοιμασίας (το λεγόμενο σχέδιο Β’ ακόμα και Γ’) για νικηφόρα έκβαση του αγώνα. Μια τέτοια στάση εμπνέει και συσπειρώνει το λαό, δυναμώνει το κίνημα αλληλεγγύης από τους άλλους λαούς, ενθαρρύνει και εμπνέει αντίστοιχα τα κινήματα στις χώρες της ευρωζώνης για ανάλογες ανατροπές. Η ρήξη με τις πολιτικές Μνημονίου και τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη ρήξη της ευρωζώνης, ως το πρώτο βήμα υπέρβασης του συστήματος της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης για τη σοσιαλιστική προοπτική.

*Ο Γιάννης Τόλιος είναι διδάκτωρ οικονομικών, μέλος Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ και Πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής του ΜΑ.ΧΩ.Μ.Ε. Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύθηκε στην «Αυγή» την Κυριακή 31 Μαρτίου 2013 υπό τον τίτλο « Καταστρεπτική η πάση θυσία παραμονή στο ευρώ».

Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Γράψτε σχόλιο