Ηρωικοί και Πένθιμοι Μάηδες της εργατικής τάξης
Του Τάσου Φωτόπουλου
Οι σημαίες της ταξικής πάλης έχουν ξεδιπλωθεί!
Οι ηρωικές και πένθιμες μέρες του μαγιού έρχονται στη μνήμη μας και την κρατούν αναμμένη.
Δεν έχουμε τίποτα ν΄ απαρνηθούμε, αλλά μόνο να υπηρετήσουμε.
ΠΑΡΙΣΙ. Μάης του 1871: Η Κομμούνα του Παρισιού: Η πρώτη στην ιστορία εργατική εξουσία
Στις 21 Μαΐου του 1871, οι κυρίαρχες τάξεις κινητοποιούν μια καλά οπλισμένη και εκπαιδευμένη στρατιά 150,000 ανδρών ενάντια σε μονάχα 30,000 άθλια οπλισμένους Κομμουνάριους. Η γη βάφτηκε κόκκινη και στις 28 Μαΐου η Κομμούνα ηττάται.
ΣΙΚΑΓΟ. Μάης του 1886: “8 ώρες δουλειά”.
Η εργατική τάξη απαίτησε για πρώτη φορά στο Σικάγο, 8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ανάπαυση, 8 ώρες ύπνου. Μέσα στα εργοστάσια συνειδητοποίησε ότι η εργατική της δύναμη, δεν ήταν εμπόρευμα που θα μπορούσε ο κάθε κεφαλαιοκράτης να το ξοδέψει όσο και όπως αυτός ήθελε. Απαίτησε εργάσιμο χρόνο συγκεκριμένο και όχι …λάστιχο. Και για αυτό, έχυσε …αίμα! Οι καλοί μας κεφαλαιοκράτες δεν το έβλεπαν …φυσικό. Φυσικό έβλεπαν και βλέπουν μονάχα το …κέρδος τους!
ΒΕΡΟΛΙΝΟ. Μάης του 1929: Η Ματωμένη Πρωτομαγιά της Δημοκρατίας της Βαΐμάρης (Blutmai)
Τα γεγονότα που έλαβαν χώρα την Αιματηρή Πρωτομαγιά, von 1929 στο Βερολίνο οδήγησαν στον θάνατο 33 πολίτες, τον τραυματισμό και την σύλληψη πάνω από χιλίων καθορίζοντας σημαντικά τις πολιτικές εξελίξεις για τα λίγα εναπομείναντα χρόνια της Δημοκρατίας. Την Πρωτομαγιά του 1929 όλες οι δυνάμεις έλαβαν θέση. Η πιο μαζική διαδήλωση ήταν εκείνη του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, ενώ το Κομμουνιστικό Κόμμα οργάνωσε μικρότερες συγκεντρώσεις στις πιο ριζοσπαστικές και εργατικές γειτονιές του Βερολίνου καλώντας τα μέλη και τους οπαδούς του να προσέλθουν άοπλοι στις διαδηλώσεις. Η αστυνομία του Βερολίνου για να προλάβει την υποτιθέμενη κομμουνιστική βία αποφάσισε να καταλάβει τις γειτονιές αυτές λίγες ώρες πριν την συγκέντρωση απαγορεύοντας και διαλύοντας ουσιαστικά τις διαδηλώσεις. Όταν η αστυνομία επιχείρησε να εισβάλει σε αυτές τις περιοχές οι κάτοικοι αντέδρασαν βίαια εναντίον τους. Ήδη από τις δέκα ο πρωί έπεσαν οι πρώτοι πυροβολισμοί και αναφέρθηκαν οι δύο πρώτοι νεκροί. Η σύγκρουση κλιμακώθηκε περισσότερο. Το απόγευμα, φτιάχτηκε ως εμπόδιο για τα αυτοκίνητα της αστυνομίας, ένα μικρότερο οδόφραγμα. Η αστυνομία κλιμάκωσε τη σύγκρουση και το ίδιο το βράδυ χρησιμοποιώντας ένα θωρακισμένο όχημα με πολυβόλα. Η αστυνομία άνοιξε πυρ εναντίον κάθε σπιτιού που είχε κρεμασμένες κόκκινες σημαίες.
Στις 2 Μαΐου, το Κομμουνιστικό Κόμμα ως ένδειξη διαμαρτυρίας ενάντια στην αστυνομική βία οργάνωσε μαζικές διαδηλώσεις περίπου 25.000 εργαζομένων. Η αστυνομική επίθεση στο Βερολίνο συνεχίστηκε εισβάλοντας στα σπίτια και συλλαμβάνοντας αρκετά άτομα. Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας ( SPD), υπερασπίστηκε την αστυνομία, που κήρυξε εκτεταμένα τμήματα του Βερολίνου σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Διατάχθηκε αυστηρή απαγόρευση της κυκλοφορίας, τα παράθυρα που βρίσκονταν στην μεριά του δρόμου έπρεπε να είναι κλειστά και να μην φωτίζονται. Η κόκκινη σημαία, το βασικό σύμβολο του Κομμουνιστικού Κόμματος είχε απαγορευτεί για επτά εβδομάδες. Ακολούθησαν τέσσερις ολόκληρες ημέρες αναταραχών και συγκρούσεων μεταξύ εργατών και αστυνομίας. Το καθεστώς της απαγόρευσης ήρθη μόνο στις 6 Μαΐου.
ΘΕΣ/ΝΙΚΗ. Μάης του 1936: Άσμα ηρωικό και πένθιμο.
Διαδηλώσεις εργατών καταλήγουν σε σφοδρές συγκρούσεις με ένοπλες δυνάμεις καταστολής. Αν οι στρατιώτες αρνούνται να στρέψουν τα όπλα κατά των διαδηλωτών, οι αστυνομικοί τα στρέφουν. Νεκροί, 12 εργάτες και εργάτριες!
Οι εξεγερμένοι κατορθώνουν και θέτουν υπό τον έλεγχό τους την πόλη και συγκροτούν απεργιακές επιτροπές. Απέναντί τους, στο λιμάνι, αγκυροβολούν τέσσερα αντιτορπιλικά. Η λαϊκή εξέγερση καταστέλλεται βίαια.
ATHEN. Μάης του 1944: Γερμανοί φασίστες καταχτητές στήνουν στον τοίχο της Καισαριανής, 200 κομμουνιστές.
9 Μάη 1945: Η Αντιφασιστική Νίκη των Λαών
Η μέρα που η ναζιστική Γερμανία συνθηκολογεί άνευ όρων, σφραγίζοντας ουσιαστικά τη μεγάλη νίκη των λαών επί του φασιστικού ιμπεριαλιστικού συνασπισμού του «Αξονα» (η Ιαπωνία θα συνθηκολογούσε λίγους μήνες αργότερα) και των συμμάχων του. Είναι η μέρα που σηματοδοτεί τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη, του φονικότερου πολέμου που γνώρισε η ανθρωπότητα, ο οποίος συνολικά κράτησε 2.194 μέρες, απλώθηκε σε έκταση 22 εκατομμυρίων τετραγωνικών χλμ. και στοίχισε τη ζωή σε 50 εκατομμύρια ανθρώπους, εμπόλεμους και άμαχους μαζί.
Τη μέρα αυτή, λοιπόν, τιμάμε όσες και όσους έδωσαν τη ζωή τους, έμειναν ανάπηροι, όσες και όσους μετείχαν στον αγώνα μαχόμενοι στα διάφορα μέτωπα του πολέμου, από στεριά, θάλασσα και αέρα, στις πόλεις και τα χωριά, στα εργοστάσια και τους αγρούς, στη μάχη της παραγωγής. Εκείνες και εκείνους που πάλεψαν με το όπλο ή με την προκήρυξη στο χέρι, που πήραν μέρος στις διαδηλώσεις, στις απεργίες και τα σαμποτάζ, που κράτησαν ηρωική στάση στα κρατητήρια ή μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Αποτίουμε φόρο τιμής στα εκατομμύρια των νεκρών της πείνας, των στρατοπέδων συγκέντρωσης, κάθε τόπου φρίκης και μαρτυρίου, όπου η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο ξεπέρασε κάθε όριο, φτάνοντας στην απόλυτη απαξίωση της ανθρώπινης ύπαρξης.
ΘΕΣ/ΝΙΚΗ. Μάης του 1963: Δολοφονία του ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΑΜΠΡΑΚΗ.
Το βράδυ της 22ας Μαΐου 1963 ο Λαμπράκης παραυρίσκεται σε εκδήλωση που διοργάνωνε στη Θεσσαλονίκη η «Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη». Με την ολοκλήρωση της εκδήλωσης, ο Λαμπράκης εγκατέλειψε την αίθουσα με πρόθεση να κατευθυνθεί σε κοντινό ξενοδοχείο όπου είχε καταλύσει. Τον ακολούθησαν μόνο δύο σύντροφοί του, καθώς η αστυνομία απέκλεισε το κοινό της εκδήλωσης στο εσωτερικό της αίθουσας, απαγορεύοντας προσωρινά την έξοδο. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, στη διασταύρωση των οδών Ερμού και Ελ. Βενιζέλου και παρά το γεγονός ότι η αστυνομία είχε αποκλείσει όλους τους δρόμους, ένα τρίκυκλο εμφανίστηκε από το πουθενά, πλησίασε το Λαμπράκη με ιλιγγιώδη ταχύτητα και τον έριξε στο έδαφος. Κανείς αστυνομικός δεν κινήθηκε για να εμποδίσει το τρίκυκλο πριν το χτύπημα, να συλλάβει τον οδηγό του μετά, ή ακόμα και να βοηθήσει τον αιμόφυρτο Λαμπράκη. Όπως αποδείχτηκε, το θύμα είχε δεχτεί ισχυρό χτύπημα στο κεφάλι από μεταλλικό αντικείμενο. Ο θάνατός του προκάλεσε μεγάλη λαϊκή αγανάκτηση, οξύτατη πολιτική κρίση, αλλά και διεθνή κατακραυγή. Την επομένη ένα πλήθος 500.000 ανθρώπων συγκεντρώθηκε στο Α’ Νεκροταφείο για το «Ύστατο Χαίρε» μετατρέποντας την κηδεία του σε διαδήλωση καταδίκης της δεξιάς κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Παλατιού.
ΘΕΣ/ΝΙΚΗ. Μάης του 1968: Δολοφονία του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΣΑΡΟΥΧΑ.
Βουλευτής της ΕΔΑ και από τους πρωτεργάτες του αγώνα κατά της χούντας των συνταγματαρχών, αφήνει την τελευταία του πνοή μετά από σκληρά βασανιστήρια στην ΚΥΠ της Θεσσαλονίκης, μέσα στο Γ΄ Σώμα Στρατού, στις 9 Μαΐου του 1968.
ΠΑΡΙΣΙ. Μάης του 1968: Η έλλειψη συγκεκριμένης ανάλυσης της συγκεκριμένης κατάστασης, στάθηκε ολέθρια και οδυνηρή.
Το Μάη του ΄68 στη Γαλλία, ο αριθμός των απεργιών και η συμμετοχή των εργατών σ΄αυτές, ήταν πρωτόγνωρη. Οι μορφές πάλης και τα ξεσπάσματα, πρωτοφανέρωτα. Όλοι οι κλάδοι παραγωγής, όλα τα εργοστάσια, βρίσκονταν σε κατάσταση …βρασμού.
Τα υπαρκτά κομμουνιστικά κόμματα όμως, αποδείχτηκαν μικρά. Η επαφή τους με την εργατική τάξη ασθενική και ιδιαίτερα με την νεολαία, εντελώς χαμένη. Τα διφορούμενα, οι καχυποψίες, και οι σιωπές τους, αποδείχτηκαν καταστροφικές.
ΕΛΛΑΔΑ. Μάης του 2014: Μνημόνια, dημαγωγία, υποκρισία, περιφρόνηση, καταστολή.
Ο άνεμος της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης φυσά δυνατά και παρασέρνει ό,τι βρίσκει στο διάβα του. Άλλαξε μορφή. Τα φαντάσματα που στοίχειωναν την εργατική τάξη, συνεχίζουν να πλανιούνται πάνω της: ανεργία, χρόνος εργασίας λάστιχο, μισθοί πείνας, ανύπαρκτη κοινωνική ασφάλιση, ανασφάλεια, πτώση του βιοτικού επιπέδου!
Δημαγωγία, υποκρισία, περιφρόνηση, καταστολή: Τέσσερεις λέξεις που χαρακτηρίζουν την κυρίαρχη ιδεολογία και πραχτική της εποχής μας. Τέσσερεις λέξεις που προσπαθούν να σκεπάσουν την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης.
Πώς να φαντάζουν άραγε στο μυαλό των άνεργων, των αλλοδαπών, των νέων εργατών τα σωματεία;
Εκτός σωματείων βρίσκονται όλοι οι άνεργοι αλλά και πάνω του 70% των ανδρών, πάνω του 80% των γυναικών, πάνω από το 90% των νέων ηλικίας 18-24 ετών. Πάνω του 80% των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα, πάνω του 90% όσων δεν έχουν καθόλου εισόδημα,…
Τι απέμεινε λοιπόν; Ωραία ερείπια; Όχι! “ Το εργατικό κίνημα υπάρχει ακόμη και ζει πάντα μέσα στη δική του τροχιά, παρά τις ήττες του”.
Ακολουθούν άρθρα των Γιάννη Κορδάτου, Ρίτσαρντ Ο. Μπόγιερ και Χέρμπερτ Μ. Μόρε, «Η άγνωστη Ιστορία του Εργατικού Κινήματος των ΗΠΑ», Λένιν και Ένγκελς
κάνε κλικ
Γιάννη Κορδάτου, ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ
Γιάννη Κορδάτου, ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ
Η άγνωστη Ιστορία του Εργατικού Κινήματος των ΗΠΑ
Η άγνωστη Ιστορία του Εργατικού Κινήματος των ΗΠΑ
Φρίντριχ Ένγκελς 4 του Μάη στο Λονδίνο