Αναδημοσίευση από την ISKRA

The Left, όπως και αν την εννοεί κανείς, για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο, ξαναβρίσκεται ενώπιον της πρόκλησης της διακυβέρνησης της χώρας και γιατί όχι της εξουσίας.

Φαίνεται, yet, ότι αυτή η ιστορική πρόκληση δεν έχει συνειδητοποιηθεί από τις δυνάμεις που τη συναπαρτίζουν ή τουλάχιστον δεν έχει συνειδητοποιηθεί στο βαθμό που θα έπρεπε και απ’ όλους.

The συμπαράταξη της Αριστεράς, it μέτωπο όλων των δυνάμεών της, ασφαλώς και δεν είναι πανάκεια ούτε η συνταγή που θα γιατρέψει μονομιάς όλες τις ασθένειες στον αριστερό χώρο που είναι πολλές and κρίσιμες.

Συχνά, άλλωστε, οι αριστερές δυνάμεις έχουν διαπράξει ενωμένες μεγάλα και ιστορικά λάθη.

Today, yet, με την υφή και τα χαρακτηριστικά που έχουν οι συγκεκριμένες δυνάμεις της κομμουνιστικής and ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Ελλάδα, η συμπόρευσή τους είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία, διότι θα προσδώσει στο ενωτικό σχήμα όχι μόνο αριθμητικό πολλαπλασιαστικό βάρος αλλά κυρίως μια νέα ποιότητα, προκειμένου η συμπαραταγμένη Αριστερά να νικήσει αλλά και μετά τη νίκη της να παίξει αποτελεσματικά το ρόλο της.

Είναι τόσες και τέτοιες οι ανεπάρκειες κάθε κόμματος and οργάνωσης της Αριστεράς, που η συμπόρευσή τους είναι, σχεδόν, βέβαιο ότι θα λειτουργούσε “διορθωτικά”, “υποβοηθητικά” and “συμπληρωματικά”, σε κάθε μεμονωμένη αριστερή δύναμη, ώστε το ενωτικό σύνολό τους να συγκροτούσε ένα πολύ αξιόπιστο, ελκτικό and αποτελεσματικό ενωτικό σχήμα, ικανό να εκφράσει ένα νέο μπλόκ μιας μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.

Σήμερα όλοι στην Left και πρώτα απ’όλα οι ηγεσίες των δυνάμεών της, με την ευρεία έννοια του όρου, οφείλουν να αντιληφθούν ότι χρειάζονται να κάνουν τις δικές τους υπερβάσεις and τομές και να αναλάβουν τις αναγκαίες πρωτοβουλίες.

Και να τις αναλάβουν τώρα!!!

Διότι είναι ήδη αργά μετά τα τρία καταστρεπτικά χρόνια της μνημονιακής λεηλασίας.

Διότι, επίσης, η Greece οδεύει και οδεύει ολοταχώς στο χειρότερο καλοκαίρι της ιστορίας της, ένα βήμα και ίσως ούτε καν αυτό, από τον έρεβο.

Τώρα, then, παρ’ ότι κρίσιμος χρόνος, σχεδόν, έχει χαθεί, χρειάζεται να αναληφθούν από τις αριστερές δυνάμεις σοβαρές and όχι προπαγανδιστικές ή επικοινωνιακές, ενωτικές πρωτοβουλίες, που θα θέτουν το δάκτυλο “επί τον τύπο των ήλων”.

Και πρέπει να αναληφθούν τώρα, διότι οι εξελίξεις, with αφορμή and επίκεντρο την ΕΡΤ, είναι τόσο ραγδαίες και καταιγιστικές, που αν δεν υπάρξει νικηφόρα και αποτελεσματική αριστερή αντεπίθεση, κινδυνεύουν να αποβούν μοιραίες για τον τόπο και τον ελληνικό λαό.

Αυτήν την ώρα, για τις δυνάμεις της Αριστεράς, be ιστορικά ασυγχώρητο, αν όχι εγκληματικό, to περιχαρακώνονται, με εκείνη ή την άλλη μορφή και να εκτοξεύονται στο “μέλλον” για να αποστασιοποιηθούν από τα κρίσιμα διλήμματα του σήμερα, είτε, επίσης, να αξιοποιούν εκ του ασφαλούς τις ενωτικές εκφωνήσεις κυρίως για επικοινωνιακή στόχευση, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι δεν θα βρουν αντίκρυσμα.

The Αριστερά στην Ελλάδα είναι η μόνη που έχει απομείνει στο χώρο της Ευρώπης, να μπορεί να διεκδικήσει με αξιώσεις την προοδευτική ανατροπή (αν όχι και σε ολόκληρο τον αναπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο).

Η Αριστερά στην Ελλάδα μπορεί και πρέπει να απαντήσει νικηφόρα και αποτελεσματικά, ανοίγοντας νέους ορίζοντες για την Left και τους λαούς στην περιοχή μας, την Ευρώπη και τον κόσμο.

Αρκεί η Left στην πατρίδα μας να αποφύγει δύο ιστορικά ολισθήματα, την πολιτική αναδίπλωση και οπισθοχώρηση τύπου Βάρκιζας ή την παραίτηση στην πράξη από τη διεκδίκηση με όρους reliable progressive transition program and labor-popular struggles.

Key, today, to avoid the Left and two these Deadly improprieties is wide radical front of leftist forces.

Behold the Rhodes… Καθετί different may represents now net desertion!

Monday 17 June 2013